Η ΕΔΕΚ ανέκαθεν εκπροσωπεί πολύ συγκεκριμένες γραμμές στο Κυπριακό, διαμηνύει ο ευρωβουλευτής της ΕΔΕΚ Δημήτρης Παπαδάκης. Σε συνέντευξή του στον «Φ» ο κ. Παπαδάκης μιλά για τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων στον χώρο των Κυπρίων σοσιαλιστών, αλλά και για τον ρόλο του Κινήματος στις τρέχουσες εξελίξεις στο Κυπριακό. Υποστηρίζει πως «έλειψε ο σεβασμός απέναντι στα μέλη και στελέχη της ΕΔΕΚ, τα οποία δούλευαν ανιδιοτελώς για την ανάπτυξη του Κόμματος, από ανθρώπους οι οποίοι αναδείχθηκαν αλλά και ωφελήθηκαν σε προσωπικό επίπεδο».
Γράφει: Ανδρέας Πιμπίσιης
Σύμφωνα με τον Δημήτρη Παπαδάκη, αντί η ΕΔΕΚ να αναδείξει το γεγονός ότι παραμένει το τέταρτο με διαφορά κόμμα στην Κύπρο, «χρεωθήκαμε την απώλεια της δημαρχίας του κ. Χρίστου. Άλλο να υποστηρίζεις με εντιμότητα τις υποψηφιότητες που υποστηρίζεις –κάτι το οποίο έγινε– και άλλο να πιστώνεσαι την ήττα, τη στιγμή που τον υποστήριζαν άλλα δύο μεγαλύτερα κόμματα».
Περαιτέρω τονίζει πως «αν η ΕΔΕΚ πάσχει από κάτι τόσα χρόνια, αυτό είναι το αυτοκαταστροφικό της σύνδρομο». Σ’ ό,τι αφορά τον ίδιο, δηλώνει πως στηρίζει την ηγεσία της ΕΔΕΚ, «αλλά όχι με κλειστά τα μάτια, δεν εθελοτυφλώ, ούτε παριστάνω τον άλαλο». Διαμηνύει πως «το ερχόμενο συνέδριο πρέπει να είναι η απαρχή μιας νέας πορείας της ΕΔΕΚ, που θα κερδίσει τη στήριξη και την προσοχή της κοινωνίας, που θα ανακτήσει την παλιά της βαρύτητα και τον σεβασμό των πολιτών».
Το Κυπριακό εισέρχεται από αύριο στην πιο κρίσιμή του φάση. Ποιος είναι ο ρόλος της ΕΔΕΚ;
Η ΕΔΕΚ θα συνεισφέρει σε αυτή την προσπάθεια με την παρουσία της στη Γενεύη καταθέτοντας προτάσεις, εκεί και όπου μπορεί να γίνει, ενώ παράλληλα θα εντοπίζει πτυχές που πιθανό να αποτελέσουν σημεία συγκρούσεων μετά τη λύση. Βέβαια, η όποια συνεισφορά εξαρτάται από το επίπεδο ενημέρωσης που θα τυγχάνουν οι πολιτικοί αρχηγοί από τον ΠτΔ. Η ΕΔΕΚ ανέκαθεν εκπροσωπεί πολύ συγκεκριμένες γραμμές στο Κυπριακό, όχι δογματικά, αλλά σταθερά. Εκφρασμένες με διαφορετική ένταση ίσως, αλλά πάντα μαχητικές και πάντα στο πνεύμα και στη λογική μιας δίκαιης και βιώσιμης, δημοκρατικής λύσης για τον λαό μας.
Κάποιοι πάντως πιστεύουν ότι η ΕΔΕΚ έχει χάσει τη δύναμη και την πυγμή που είχε στο παρελθόν και ότι από πρωταγωνιστής έχει γίνει θεατής άλλων δυνάμεων του ενδιάμεσου χώρου. Ποια τα σχόλιά σας;
Δεν με απασχολεί η όποια δημιουργία εντυπώσεων, αλλά η ουσιαστική παρέμβαση για το καλό του τόπου. Το πολιτικό σκηνικό στην Κύπρο είναι ευμετάβλητο, με την αποχή να σταθεροποιείται σε πολύ ψηλά επίπεδα. Προσβλέπω στο ότι θα καταφέρουμε να καταθέσουμε πολιτικές που θα γίνουν ελκυστικές στους πολίτες. Πολιτικές που θα έχουν το στίγμα ενός σύγχρονου σοσιαλιστικού κόμματος, για την κοινωνία και την οικονομία, τη στιγμή που ολόκληρη η Ευρώπη, αλλά και ο κόσμος ολόκληρος, δοκιμάζεται από την κυριαρχία της χρηματοκρατίας επί της ίδιας της δημοκρατικής λειτουργίας των κρατών. Την ίδια στιγμή, ένα σοσιαλιστικό κόμμα θα πρέπει να εργάζεται για την ειρηνική συνύπαρξη Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στα πλαίσια μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού. Εδώ γίνεται και αυτοκριτική για την κολοβή ανάπτυξη σχέσεων με τους Τουρκοκυπρίους, ειδικότερα με το προοδευτικό κομμάτι, αφήνοντας άλλους να δημιουργούν εντυπώσεις για μας. Στο χέρι μας είναι να γίνουμε ξανά ελκυστικοί στους πολίτες, όπως παλαιότερα, όταν οι πολίτες ανέμεναν την τοποθέτηση της ΕΔΕΚ στα σημαντικά ζητήματα, ανεξαρτήτως αν μόνο ερωτευμένοι ήταν μαζί μας, και αυτό όμως ήταν κάτι πολύ σημαντικό!
Ένα από τα τελευταία συνθήματα που είδαμε από τον χώρο της ΕΔΕΚ είναι το «Δύναμή μας η ενότητα». Υπάρχει όντως ενότητα στην ΕΔΕΚ; Γιατί η εντύπωση που υπάρχει εκτός του Κινήματος είναι πως δεν υφίσταται ενότητα και ότι η ΕΔΕΚ είναι ένα κόμμα που οδεύει προς διάλυση. Εσείς τι λέτε για όλα αυτά;
Η ΕΔΕΚ παρά τα προβλήματά της, παρόλη την πολεμική που δέχθηκε παλιότερα και παρόλα τα λάθη της σε σημαντικές συγκυρίες, έχει ακόμα ρίζες στην κοινωνία. Η αποχώρηση του Γ. Ομήρου από την προεδρία του Κινήματος δεν έγινε με τον καλύτερο τρόπο, αλλά και τα όσα ακολούθησαν τραυμάτισαν την ενότητα στο Κόμμα, ενώ παράλληλα έπληξαν την εικόνα του Κινήματος στην κοινωνία. Ασφαλώς έχουν γίνει λάθη, και γίνονται ακόμα. Δεν μπορείς να προχωράς σε καταστατικές αλλαγές για να αναδείξεις νεαρότερα στελέχη, αλλά στο τέλος να χρησιμοποιείς την πρόνοια αυτή αλά καρτ. Ήμουν και είμαι έντονα θιασώτης του περιορισμού θητειών ως θέματος αρχής, αλλά και ουσίας, χωρίς καμία παρέκκλιση. Άλλωστε είμαι της λογικής ότι η κοινωνία είναι γεμάτη με αναντικατάστατους. Έλειψε ο σεβασμός απέναντι στα μέλη και τα στελέχη της ΕΔΕΚ τα οποία δούλευαν ανιδιοτελώς για την ανάπτυξη του Κόμματος, από ανθρώπους οι οποίοι αναδείχθηκαν αλλά και ωφελήθηκαν σε προσωπικό επίπεδο. Οι τελευταίες δημοτικές εκλογές επιβεβαιώνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι εκεί όπου έχεις αξιόπιστες προτάσεις, τυγχάνουν αποδοχής από τους πολίτες. Απέδειξαν ότι η ΕΔΕΚ παραμένει με διαφορά το τέταρτο κόμμα της Κύπρου, αλλά δυστυχώς αντί να αναδείξουμε την επιτυχία αυτή, χρεωθήκαμε την απώλεια της δημαρχίας του κ. Χρίστου. Άλλο να υποστηρίζεις με εντιμότητα τις υποψηφιότητες που υποστηρίζεις –κάτι το οποίο έγινε– και άλλο να πιστώνεσαι την ήττα, τη στιγμή που τον υποστήριζαν άλλα δύο, μεγαλύτερα κόμματα. Η ΕΔΕΚ αυτή τη στιγμή δεν βρίσκεται στα καλύτερά της, αλλά οφείλουμε όλοι όσοι πιστεύουμε ότι μπορεί να συνεχίσει να προσφέρει στον τόπο να συμβάλουμε για την αλλαγή της κατάστασης. Είναι κρίμα, γιατί αυτό το κόμμα ποτέ δεν έβλαψε τον τόπο, παρά μόνο τον εαυτό του. Αν η ΕΔΕΚ πάσχει από κάτι τόσα χρόνια, αυτό είναι το αυτοκαταστροφικό της σύνδρομο. Στηρίζω την ηγεσία της ΕΔΕΚ, αλλά όχι με κλειστά τα μάτια, δεν εθελοτυφλώ, ούτε παριστάνω τον άλαλο. Για πολλά ζητήματα που έβλαψαν την εικόνα του Κινήματος μίλησα έγκαιρα και προειδοποίησα, στα συλλογικά όργανα του Κινήματος, αλλά δυστυχώς οι τοποθετήσεις μου δεν έπιασαν τόπο. Η ιδεολογία μας και ο αγώνας για ελευθερία και δικαιοσύνη είναι πάνω απ’ όλους μας. Πάνω από πρόσωπα και προσωπικές στρατηγικές. Γι’ αυτό οφείλουμε τις ρίζες που φύτεψε ο Βάσος Λυσσαρίδης όχι μόνο να τις διατηρήσουμε, αλλά να τις αναπτύξουμε και να τις κάνουμε ένα περήφανο, μεγάλο δέντρο. Το ερχόμενο συνέδριο πρέπει να είναι η απαρχή μιας νέας πορείας της ΕΔΕΚ, που θα κερδίσει τη στήριξη και την προσοχή της κοινωνίας, που θα ανακτήσει την παλιά της βαρύτητα και τον σεβασμό των πολιτών.
Αύριο ξεκινά στη Γενεύη μια πολύ κρίσιμη φάση διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. Τι είναι αυτό που σας κάνει να ελπίζετε και τι σας φοβίζει;
Ελπίζω ότι η ύπαρξη κινητικότητας από πλευράς του διεθνούς παράγοντα θα λειτουργήσει καταλυτικά ούτως ώστε να πιεστεί η Τουρκία για να προβεί σε ουσιαστικές υποχωρήσεις και να φτάσουμε στην πολυπόθητη λύση του Κυπριακού. Με φοβίζει η αυξανόμενη επιθετική πολιτική της Τουρκίας στην περιοχή, παρόλο που κλονίζεται από πολιτική αστάθεια στο εσωτερικό της, και απόδειξη αυτού είναι οι πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις και η δολοφονία του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα. Παράλληλα όμως με φοβίζουν οι παλινωδίες της ελληνοκυπριακής πλευράς στις συνομιλίες, με αποκορύφωμα όσα έγιναν στο Μον Πελεράν και στο δείπνο της 1ης του Δεκέμβρη, καθώς και το ασαφές περιβάλλον σύγκλισης της συνάντησης στη Γενεύη. Θα είναι παρούσα η Κυπριακή Δημοκρατία ή όχι; Ποιοι θα είναι παρόντες; Θα είναι το Συμβούλιο Ασφαλείας ή κάποιες χώρες μόνο; Ποιος θα είναι ο ρόλος της ΕΕ; Και τέλος, θα είναι πενταμερής ή πολυμερής;
Κάποιοι πιστεύουν πως αυτές οι συνομιλίες μπορεί να είναι οι πλέον καθοριστικές για το μέλλον της Κύπρου. Ποια η δική σας άποψη;
Βεβαίως, αυτή η φάση των συνομιλιών είναι από τις πλέον καθοριστικές, γιατί γίνονται σε ένα περιβάλλον εκρηκτικής κινητικότητας των γεωστρατηγικών συμφερόντων στην περιοχή. Δεν λησμονούμε παράλληλα ότι καταλύτης για την κινητικότητα στο Κυπριακό είναι η ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το γεγονός ότι η δική μας πλευρά έδινε μια υπερβολικά αισιόδοξη εικόνα στις συνομιλίες και στις εξελίξεις, δημιουργώντας προσδοκίες, τη στιγμή που παραμένουν σημαντικότατες εκκρεμότητες στο τραπέζι των συνομιλιών, εγκλωβίζει τη δική μας πλευρά σε μονοπάτια έντονης απαισιοδοξίας, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, σε περίπτωση κατάρρευσης των συνομιλιών. Πόσο μάλλον όταν οι εκκρεμότητες που παραμένουν πολύ πιθανόν να αποτελέσουν ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της λύσης του Κυπριακού. Υπ’ αυτές τις συνθήκες θα ανέμενα περισσότερη σοβαρότητα όταν η δική μας πλευρά λέει ότι τα κεφάλαια είναι σχεδόν κλειστά.
Εκτιμάτε ότι θα υπάρξουν εκβιασμοί; Θα μας βάλουν και πάλι το πιστόλι στον κρόταφο με τις γνωστές συνέπειες;
Είναι γνωστό ότι οι εκβιασμοί γίνονται πάντα προς τους πιο αδύναμους, ειδικότερα αν έχουν αποδείξει ότι είναι ευάλωτοι σε εκβιασμούς. Το πιστόλι στον κρόταφο σου το βάζουν όταν με τις ενέργειές σου αποδεικνύεται ότι δεν είσαι διατεθειμένος να κουνήσεις το κεφάλι σου. Εμείς οφείλουμε να ταυτίσουμε τα συμφέροντά μας με κάποιους εκ των ισχυρών, και ταυτόχρονα να επικαλούμαστε, ακόμα και φορτικά, ότι η λύση θα πρέπει να είναι απολύτως συμβατή με τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κανένας στην Ευρώπη δεν επιθυμεί η Τουρκία, διαμέσου μιας κακής λύσης στο Κυπριακό, να έχει λόγο στα τεκταινόμενα της Ευρώπης από την πίσω πόρτα. Εκβιασμοί θα υπάρξουν, όπως υπήρξαν και το 2004 και το 2013. Τότε υποκύψαμε στους εκβιασμούς, το ζήτημα είναι τώρα να έχουμε εκ των προτέρων σχέδιο δράσης. Δεν θα είναι η πρώτη φορά, και σίγουρα δεν είμαστε το μόνο παγκόσμιο παράδειγμα τέτοιων εκβιασμών, αυτοί όμως που θα κληθούν να ζήσουν με μια, ενδεχομένως, άδικη και μη βιώσιμη λύση είμαστε εμείς, όχι οι «εκβιαστές» μας, άρα το αν θα παίξουμε τον ρόλο του φοβισμένου παιδιού είναι δική μας απόφαση.
Κακή λύση σημαίνει μπελάδες για την Ελλάδα
Ποιο ρόλο μπορεί να παίξει η Ελλάδα σ’ αυτές τις κρίσιμες συνομιλίες;
Ήδη η στάση της Ελλάδας είναι σημαντικά υποβοηθητική στην παρούσα φάση, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν είναι δική της δουλειά να συζητήσει για την εσωτερική πτυχή, παρά μόνο για θέματα αποχώρησης στρατευμάτων και κατάργησης των αναχρονιστικών εγγυήσεων. Διερωτώμαι τι επεδίωκαν αυτοί οι εν Κύπρω που προσπάθησαν να επιρρίψουν ευθύνες για το αδιέξοδο στην Αθήνα, αλλά δεν τους ακούσαμε να βγάζουν κιχ για τη στάση της Τουρκίας και του κ. Ακιντζί. Στο τέλος της ημέρας αυτοί οι ίδιοι κύκλοι θα μας πουν ότι κατοχικά στρατεύματα στην Κύπρο έχει η Ελλάδα και όχι η Τουρκία.
Μήπως η Αθήνα αυτό που επιδιώκει είναι να ξεφορτωθεί τον βραχνά του Κυπριακού;
Η Ελλάδα έχει υποχρέωση απέναντι στην Κύπρο, όχι μόνο γιατί είναι εγγυήτρια δύναμη, αλλά και για εθνικούς λόγους. Σε περίπτωση μιας κακής λύσης στο Κυπριακό, η Ελλάδα θα βρει τον μπελά της και θα τρέχει να στηρίξει τους Έλληνες της Κύπρου. Επιπρόσθετα, με μια κακή λύση στο Κυπριακό η Τουρκία θα βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο αρπαγής της Θράκης. Η λογική ότι η Ελλάδα θέλει να απαλλαγεί από ένα βραχνά δεν ευσταθεί, γιατί με μία κακή λύση στο Κυπριακό θα αυξηθούν άμεσα τα προβλήματά της. Στην Ελλάδα συμφέρει μια καλή και λειτουργική λύση η οποία δεν θα δημιουργεί προβλήματα στην περιοχή και στις σχέσεις της με την ίδια την Τουρκία.
Εμείς καταγγέλλουμε, αλλά το ΥΠΕΞ δεν αντιδρά
Αυτά τα δεδομένα πώς τα αντιμετωπίζουμε και πώς τα εκμεταλλευόμαστε ως Κύπρος;
Δυστυχώς η Κυβέρνησή μας επέλεξε να μην αξιοποιήσει αυτό το κλίμα, γιατί πιστεύει ότι έτσι θα πλήξει τη διαδικασία των συνομιλιών. Αντίθετα όμως, νομίζω ότι θα στρίμωχνε την Τουρκία περισσότερο ασκώντας πιέσεις για να προβεί σε υποχωρήσεις για εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό. Φτάσαμε στο σημείο να καταγγέλλουμε ότι η τουρκική διπλωματία και η «διπλωματία» του ψευδοκράτους κάνουν πολιτική διαχείρισης της επόμενης μέρας αδιεξόδου στο Κυπριακό και το Υπουργείο Εξωτερικών μας να μην αντιδρά, όπως δεν αντέδρασε στην προσφώνηση του κ. Ακιντζί ως «Προέδρου» από Ευρωπαίους αξιωματούχους. Βλέπετε, το πώς εκμεταλλευόμαστε ως Κύπρος τις καταστάσεις ή το κλίμα που επικρατεί είναι συνάρτηση της πολιτικής που ακολουθεί η Κυβέρνηση. Αυτή ορίζει την πολιτική που ακολουθείται τόσο εντός όσο και εκτός. Για τα κόμματα και για μας ως ευρωβουλευτές η δράση μας περιορίζεται στις επαφές μας, που όμως δεσμεύουν μόνο τα πρόσωπά μας και ενδεχομένως τα κόμματα από τα οποία προερχόμαστε, αλλά όχι την Κυπριακή Δημοκρατία.
Ο Ερντογάν είναι ένας στυγνός, εκλελεγμένος δικτάτορας
Παράγοντας Τουρκία και Ερντογάν. Στην Κύπρο βλέπουν τον Ερντογάν και την Τουρκία ως πηγές ανωμαλίας και αναταραχών στην περιοχή. Στην Ευρώπη, και ειδικότερα στο Ευρωκοινοβούλιο, ποια είναι η προσέγγισή τους;
Όχι μόνο ο Ερντογάν, αλλά όλο το πολιτικό προσωπικό που ηγείται της Τουρκίας συμπεριφέρονται σαν διεθνείς ταραξίες που δεν σέβονται ούτε το διεθνές δίκαιο, αλλά ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα των ίδιων των πολιτών τους. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούμε να ελπίζουμε –όχι μόνο εμείς, αλλά ολόκληρη η περιοχή– σε οποιαδήποτε συνεργασία εάν δεν εκδημοκρατικοποιηθεί πραγματικά η Τουρκία. Με πολλή καθυστέρηση, και σε μεγάλο βαθμό λόγω της αντίδρασης της κοινής γνώμης στην Ευρώπη, υπήρξε αντίδραση στις ερντογανικές προσβολές κατά των ευρωπαϊκών αξιών. Υπήρξε μια απαράδεκτη ανοχή, λόγω της επικράτησης της λογικής των συμφερόντων στην ΕΕ, αλλά σήμερα η κατάσταση τείνει να αλλάξει, γιατί ο Ερντογάν έχει αποκαλυφθεί ως ένας στυγνός, εκλελεγμένος δικτάτορας, που θέτει σε κίνδυνο τη διεθνή ασφάλεια και δεν τον εμπιστεύεται πλέον κανείς. Ξέρετε, εμείς στην Κύπρο βλέπουμε το σκληρό πρόσωπο της Τουρκίας πολλά χρόνια, στην Ευρώπη όμως τώρα αρχίζει να φανερώνεται. Όταν το σκοτάδι πλησιάζει το σπίτι μας, τότε έχουμε την ανάγκη να ανάψουμε το φως.
Ξέρουμε ότι στο παρελθόν ασκούνταν πιέσεις και μέσω του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προκειμένου να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του Ερντογάν ακόμα και στο Κυπριακό. Σήμερα ποια είναι η κατάσταση πραγμάτων;
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι το πιο δημοκρατικό θεσμικό όργανο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αναμφίβολα εκφράζει τους λαούς της Ευρώπης όσο πιο αυθεντικά γίνεται. Δεν γίνονται πια ανεκτά τα τερτίπια του Ερντογάν και οι συνεχείς προσβολές προς το αξιακό σύστημα της Ευρώπης. Δεχτήκαμε πιέσεις στο παρελθόν για να μην πληγεί η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, αλλά σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Πλέον, πολλές φορές δεν χρειάζεται να μιλάμε εμείς για να καταγγείλουμε την Τουρκία, το κάνουν άλλοι και για μας. Αυτή την αλλαγή τη βλέπουμε. Εκεί που προσπαθούσαμε να βρούμε συμμάχους, τώρα βλέπουμε ένα γενικότερο κλίμα αμφισβήτησης και επιφυλακτικότητας απέναντι στην Τουρκία.
Θεωρώ ύβρη τον χαρακτηρισμό «απορριπτικός»
Στην Κύπρο ανήκετε σ’ ένα χώρο που κάποιοι χαρακτηρίζουν «απορριπτικό». Στην Ευρώπη είστε σε μια πολιτική ομάδα με μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση, ειδικότερα στο κεφάλαιο Τουρκία. Πώς παντρεύονται η «απορριπτική ΕΔΕΚ» και το πολλές φορές «φίλα προσκείμενο προς την Τουρκία» Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα;
Σε καμία περίπτωση δεν αποδέχομαι τον χαρακτηρισμό «απορριπτικός», διαφορετικά θα χαρακτηρίζω αυτούς που τον εκφέρουν ως χαζοχαρούμενους. Αποτελεί ύβρη, ιδιαίτερα για εμένα, που τυγχάνει να είμαι και πρόσφυγας. Το να θέλεις μια λύση όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα συνυπάρχουν, μια λύση όσο το δυνατό πιο δίκαιη, που να είναι λειτουργική και να μπορεί να είναι βιώσιμη, δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ως ακρότητα, και αυτό το παραμύθι να σταματήσουν να το λένε κάποιοι. Όσον αφορά τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές, είναι γεγονός ότι περάσαμε δύσκολα τα πρώτα χρόνια μετά το δημοψήφισμα, γιατί κάποιοι, και εκ Κύπρου, καλλιέργησαν το κλίμα ότι οι κακοί Ελληνοκύπριοι δεν ήθελαν λύση, σε αντίθεση με τους Τουρκοκυπρίους. Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά και σας θυμίζω την επίσκεψη του πρόεδρου της ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στην Κύπρο, Τζιάνι Πιτέλα, που μίλησε ξεκάθαρα για αποχώρηση κατοχικών στρατευμάτων, λύση χωρίς εγγυήσεις και ξεκάθαρα για μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σε όλους τους πολιτικούς χώρους ακούγονται διάφορες φωνές, το ζήτημα είναι ποιες επικρατούν και τι κάνεις εσύ, όχι μόνο σαν ευρωβουλευτής, αλλά και σαν πολιτεία, για να ακούγονται δυνατότερα οι φωνές που μας υποστηρίζουν.
Πηγή: http://www.philenews.com/el-gr/eidiseis-politiki/39/347202/dimitris-papadakis-theoro-yvri-ton-charaktirismo-aporriptikos